Prema istraživačima sa Odjela za nutricionističke nauke na Državnom univerzitetu Pensilvanija, odrasli stariji od 65 godina koji izgube na težini ili imaju oscilacije veće od 5 posto mogu brže doživjeti kognitivni pad.
ADVERTISEMENT
Nova studija je pokazala da su starije osobe iznad 65 godina koje imaju manju tjelesnu masu ili variranja u težini veća od 5 posto podložnije ubrzanom kognitivnom padu u odnosu na druge. Rezultati istraživanja tima sa Odjela za nutricionističke nauke Univerziteta Pensilvanija objavljeni su u časopisu Obesity, prenosi Euronews Health.
"Analizirali smo podatke o težini, indeksu tjelesne mase (BMI) i obimu struka tokom 11 godina. Na koji god način da smo posmatrali podatke, rezultat je bio jasan – što je više oscilirala težina osobe iz godine u godinu, to je brže napredovao kognitivni pad“, rekla je Muzi Na, vanredna profesorica nutricionističkih nauka i glavna autorica studije.
Istraživači su koristili podatke od 4.304 učesnika iz američke Nacionalne studije o zdravlju i starenju u periodu od 2011. do 2021. godine. Mjerenja su obuhvatala testove pamćenja, orijentacije i izvršnih funkcija, a zatim su objedinjena u kompozitni indeks za procjenu kognitivnih sposobnosti.
Prema rezultatima, osobe koje su održavale stabilnu težinu imale su najniže stope kognitivnog pada, dok su oni s najvećim oscilacijama u težini imali dva do četiri puta brži pad. U dodatnoj analizi pokazalo se da gubitak 5 ili više posto tjelesne mase, kao i izmjene između gubitka i dobitka te težine, značajno ubrzavaju kognitivni pad. Starije osobe koje su samo dobijale na težini imale su slične stope kognitivnog pada kao i oni koji su održavali stabilnu težinu – što, naglašavaju istraživači, ne znači da je dobijanje kilograma korisno.
"Pretilost u srednjim godinama poznat je faktor rizika za kognitivni pad u kasnijem životu, ali postoji i tzv. ‘paradoks pretilosti’, koji kasniju gojaznost povezuje sa zdravijim kognitivnim tokom“, navela je Na.
„Neka istraživanja ukazuju na složen odnos između gubitka mišićne mase i dobitka masnog tkiva kod starijih osoba, a naša studija ne sugerira da bi starije osobe trebale dobijati na težini.“
Tim preporučuje kontinuirano praćenje težine kao dodatnog signala za očuvanje kognitivnog zdravlja, ali Na naglašava važnost samopraćenja.
"Od jednog do drugog ljekarskog pregleda način mjerenja težine ne mora biti dosljedan“, rekla je.
"Kako bi zaista razumjeli šta se dešava s njihovim tijelom i mozgom, stariji bi trebali pratiti svoju težinu kod kuće na dosljedan način. Na primjer, osoba bi se mogla vagati uvijek u isto vrijeme ujutro nakon ustajanja, prije doručka i nakon odlaska u toalet, u istoj pidžami. Tako bi dobila vrlo pouzdane podatke.
Ako težina nije stabilna, tada to treba prijaviti svom ljekaru.“