ADVERTISEMENT

Na današnji dan, 2. februara 1924. godine, Mostar je ispratio jednog od svojih najvećih pjesničkih velikana.

Šantić je preminuo nakon duge borbe sa tuberkulozom, a njegova smrt je bila veliki gubitak ne samo za Mostar, nego i za cijelu Bosnu i Hercegovinu.

Iako je prošlo više od 100 godina od njegove smrti, njegov pjesnički opus i danas živi i ima dubok uticaj na književnost Balkana.

Život i stvaralaštvo Alekse Šantića

Aleksa Šantić rođen je 27. maja 1868. godine u Mostaru, veći dio svog života proveo je u ovom hercegovačkom gradu.

Iako je potekao iz trgovačke porodice, od malih nogu je pokazivao dar za književnost, a s obzirom na težak život u Mostaru tog vremena, brzo je osjetio duboku povezanost sa patnjom svog naroda.

Šantić je završio trgovačku školu, ali književnost je bila njegov istinski poziv.

Njegovo pjesničko stvaralaštvo obuhvata više od 700 pjesama, a najpoznatija djela poput Ostajte ovdje, Emina, Veče na školju i Što te nema postala su neizostavna u pjesničkoj antologiji Balkana.

Pjesme su mu bile emotivne, često elegične, bavio se temama ljubavi, rodoljublja, patnje i borbe za pravdu.

"Emina" - jedna od najpoznatijih pjesama

Šantićev pjesnički opus bio je duboko ukorijenjen u njegovu ljubav prema rodnoj grudi, ali i u tugama narodnih stradanja.

Njegove pjesme o ljubavi bile su prožete elementima tradicionalne sevdalinke, s naglaskom na žalu za neostvarenim ljubavima i teškoćama života.

“Emina”, jedna od najpoznatijih pjesama, postala je simbol ljubavne tuge, a njeni stihovi prepoznaju se širom Balkana i danas.

No, Šantićeva poezija nije bila samo ljubavna.

Njegove rodoljubive pjesme, poput “Moja otadžbina” i “Ostajte ovdje”, bile su posvećene narodu i njegovoj borbi za slobodu i dostojanstvo.

U njima je opisivao ne samo ljepotu rodne Hercegovine, nego i patnju ljudi koji su morali napustiti domovinu.

Posljednji dani i sahrana

Smrt Alekse Šantića šokirala je cijeli Mostar. Grad je bio zavijen u crno, a hiljade ljudi iz svih krajeva Hercegovine, čak i onih koji su pješke prešli više od 50 kilometara, došle su da se oproste od ovog vanvremenskog pjesnika.

“Na kućama vise crni barjaci, fasada Opštinskog doma pretvorena je u jednu crnu masu, pa su čak i ulični fenjeri obavijeni crnim krepom. U crno utonula varoš pruža dirljiv prizor ucvijeljene majke za izgubljenim sinom”, zapisano je u knjizi Josipa Lešića “Roman o pjesniku”, koja opisuje Mostar na dan sahrane Alekse Šantića.

Njegova sahrana 2. februara 1924. godine bila je neviđeni trenutak žalosti i poštovanja.

Ulične povorke su trajale pet sati, a pogreb je bio jedan od najdirljivijih događaja u historiji Mostara.

Iako je pjesnik umro, Šantić je ostavio neizbrisiv trag u književnosti.

Njegovo ime danas nosi mnogo škola, ulica, kulturnih centara, a pjesme koje je napisao i dalje se prepoznaju u srcima i dušama ljudi Balkana, ali i svijeta.

Aleksa Šantić je bio pjesnik koji je kroz stihove iznosio dušu svog naroda.

Njegove pjesme i dalje odražavaju borbu za pravdu, ljubav, i slobodu, ali i tugu naroda koji je patio kroz historiju.