ADVERTISEMENT

Vulkan Ejafjadlajekidl na Islandu eruptirao je 14. aprila, izbacivši ogroman oblak vulkanskog pepela u atmosferu, a vremenski uslovi usmjerili su ga ka Evropi.

Ova erupcija, koja je izazvala najveći prekid u avio-saobraćaju još od Drugog svjetskog rata, istakla je nespremnost avio-industrije u tom trenutku za posljedice vulkanske aktivnosti.

Petnaest godina kasnije, procedure su promijenjene, ali da li bi ponovo mogao da se dogodi sličan haos?

Krajem marta, londonski aerodrom Hitrou je zatvoren na dan nakon požara u obližnjoj trafostanici, koji je uzrokovao nestanak struje i otkazivanje 1.300 letova, što je pogodilo hiljade putnika.

Danas je teško i zamisliti šta je 2010. godine značilo osam dana potpune obustave vazdušnog saobraćaja u Ujedinjenom Kraljevstvu (UK) i Evropi.

Avioni na pisti aerodroma Akureyi, 24. aprila 2010. (Izvor: AP Photo/Carolyn Kaster)

Tada je bilo zatvoreno 300 aerodroma, otkazano 100.000 letova, 10 miliona putnika nije moglo da putuje, a gubici avio-industrije procijenjeni su na oko 1,28 milijarde evra, piše BBC na srpskom.

Dan posle erupcije Ejafjadlajekidla tokom koje je pepeo izbačen u atmosferu, na visinu između šest i 15 kilometara, na kojoj se obično obavljaju komercijalni letovi, oblak pepela je počeo da se širi ka jugu, u vazdušni prostor UK-a.

Prema tadašnjim međunarodnim vazduhoplovnim propisima, avionima nije bilo dozvoljeno da lete kroz bilo koju koncentraciju vulkanskog pepela, pa je vazdušni prostor ubrzo zatvoren.

Do tada to nikada nije predstavljalo problem, jer je većina vulkanskih erupcija bila lokalizovana, a avio-kompanije su mogle bezbjedno da zaobiđu oblake pepela.

„Bilo je to ono što su mnogi nazvali teorija 'crnog labuda' - teško predvidljiv događaj koji obično ima ekstremne posljedice - ali je to zapravo bio crni labud koji je mogao da se predvidi, jer su islandski vulkani i ranije eruptirali i nastaviće to da rade”, kaže Jonathan Nicholson iz britanskog Direktorata civilnog vazduhoplovstva.

Putnici su bili zarobljeni širom svijeta, očajnički tražeći bilo koji način da stignu kući.

Događaj koji je 'otvorio oči' širom svijeta

Britanska Meteorološka služba upravlja jednim od devet Centara za upozorenje na vulkanski pepeo u svijetu, i zadužena je za izdavanje uputstava i upozorenja na erupcije u području sjeveroistočnog dijela sjevernog Atlantika, kojoj pripada Island.

Nakon što je eruptirao vulkan Ejafjadlajekidl, britanska Meteorološka služba je na osnovu prognostičkih podataka uradila računarsko modelovanje.

Dr Metju Hort, šef Odeljenja za modelovanje atmosferske disperzije, kaže da je to bio najintenzivniji period u njegovoj profesionalnoj karijeri.

„Taj događaj je otvorio oči širom svijeta. Ova erupcija na Islandu je bila jedinstvena jer se dogodila u području gdje su sjeverni vjetrovi donosili pepeo pravo u vazdušni prostor UK-a i duž transatlantskih vazdušnih koridora”, kaže on.

Erupcija vulkana Ejafjadlajekidl (Izvor: AP Photo/Brynjar Gauti)

Kako su dani prolazili bez nagoviještaja da će se pepeo povući, svi su bili pod pritiskom da pronađu način da se vazdušni prostor ponovo otvori i da bude bezbjedan.

Avio-kompanije i proizvođači motora morali su da sprovedu istraživanja da utvrde koja koncentracija vulkanskog pepela neće da ošteti mlazne motore.

Kompanija Rolls-Royce predvodila je pionirska ispitivanja i prvi put je uspjela da utvrdi nivo vulkanskog pepela koji značajno ne utiče na rad mlaznog motora tokom određenog vremenskog perioda.

„To nam je u kombinaciji sa prognozama Meteorološke službe omogućilo da otvorimo vazdušni prostor u zonama gdje je koncentracija pepela bila niska”, objašnjava Nicholson.

Poslije međunarodne telekonferencije predvođene Direktoratom civilnog vazduhoplovstva, 20. aprila je usaglašeno da je koncentracija od dva miligrama pepela po kubnom metru vazduha prihvatljiva i bezbjedna.

Iste noći je ponovo otvoren vazdušni prostor, i letovi su se normalno obavljali.

Vulkan Ejafjadlajekidl nastavio je da eruptira i tokom juna i povremeno je slao oblake sa višom koncentracijom pepela ka Ujedinjenom Kraljevstvu.

Međutim, zahvaljujući novim pravilima, vlasti su uspjele da drže veći dio vazdušnog prostora otvoren, uz povremena zatvaranja pojedinih lokalnih aerodroma

Da li se nešto promijenilo?

Poslije ove erupcije, stalno se sprovode istraživanja i radne grupe i dalje procjenjuju postojeće procedure i propise.

„Sve ono što je tada urađeno nevjerovatno brzo, je 90 odsto onoga što imamo danas… ali to je zatim potkrijepljeno i pretočeno u konkretne mjere bezbjednosti”, kaže Nicholson.

Danas postoje tri nivoa kontaminacije vulkanskim pepelom - nizak, srednji i visok - uz jasno definisane smjernice koliko dugo pilot može da leti u datim uslovima bez značajne štete po motor.

„Ako bi se danas dogodilo nešto slično, odluku o tome kada i gdje mogu da lete avioni donosile bi same avio-kompanije na osnovu dozvola koje dobijaju od proizvođača motora i njihovih internih bezbednosnih procena, i u skladu sa vremenskom prognozom”, objašnjava Nikolson.

„To bi se razlikovalo od prevoznika do prevoznika, u zavisnosti od toga koju koncentraciju pepela smatraju bezbjednom”.

Oblaci pepela iz vulkana ispod glečera Eyjafjallajokull (Izvor: AP Photo/Brynjar Gauti)

Takođe, ogroman napredak je ostvaren u oblasti praćenja i prognoziranja kretanja vulkanskog pepela.

Poslije erupcije 2010. godine, britanska Meteorološka služba je postavila stalne digitalne optičke mjerne instrumente lidare koji emituju laserske zrake i mogu da mjere koncentraciju pepela u atmosferi.

Postavljeni su i novi sateliti širom svijeta koji omogućavaju naučnicima da nadgledaju koncentracije pepela na svakih 15 minuta.

Pored toga, postignut je i napredak u računarskom modelovanju koji omogućava bolje razumijevanje fizike i ponašanja različitih oblika i veličina čestica vulkanskog pepela u atmosferi.

Može li se ponoviti nešto slično?

Zahvaljujući lekcijama iz 2010. godine i brojnim unapređenjima, danas su UK i Evropa znatno spremniji za upravljanje situacijama kada se pojavi velika koncantracija vulkanskog pepela.

U prethodnim mesecima zabilježene su manje erupcije na Islandu, zbog kojih je evakuisano stanovništvo iz grada Grindavika i zatvorena je poznata banja Plava laguna (Blue Lagoon).

Međutim, te erupcije nisu izazvale zabrinutost za vazdušni saobraćaj, jer se uglavnom radi o manjim erupcijama koje izbacuju velike i spore tokove lave, za razliku od erupcije pepela iz vulkana Ejafjadlajekidla.

Aerdrom u Španiji, 18. april 2010. (Izvor: AP Photo/Alvaro Barrientos)

Ako bi se danas ponovio događaj sličan onom iz 2010. godine, dr Hort i Nicholson smatraju da „ne bi izazvao ni približne, a možda nikakve poremećaje”, uglavnom jer sada, kako kažu, znamo da je nivo pepela iznad vazdušnog prostora Ujedinjenog Kraljevstva 2010. godine bio relativno nizak i bezbjedan za letenje.

Ipak, dr Hort upozorava: „Uvijek može da se desi snažnija erupcija”.

A ako bi neki vulkan izbacio zaista visoke koncentracije pepela koje bi dospjele u vazdušni prostor UK-a i ostatka Evrope, „apsolutno bi došlo do prekida vazdušnog saobraćaja, jer je to pitanje bezbjednosti”, naglašava Nicholson.